Sunday, September 22, 2013

Hoe stapte ik uit de Belastingdienst?



Balen van schaarste, irritatie, frustratie, wanhoop…
Ja, dat waren ze wel zo ongeveer.

Ik was aangenaam verbaasd toen mensen mij zeiden:
“Goh, wat moedig!”
Moedig? 
Ik kon niet meer…

Natuurlijk het ontwaken dat het niet meer zo kon was een belangrijk moment. Dat ik het eigenlijk he-le-máál niet leuk vond, al dat belasting gedoe.

En...
Ik realiseerde me: Ik ben in vrijheid geboren!
Vrijheid is mijn geboorterecht.
Er is maar één autoriteit in mijn leven en dat ben ik.
Waarom zit ik dan in een systeem dat ik niet fijn vind?

Alle andere instanties die doen alsof ze een autoriteit over mij zijn,
doen dat door mij in angst te houden.

Angst dat ik alles kwijtraak.
Dus, gaf ik alles weg.
Hopla, instanties in één keer ‘ontwapend’.

Jij kan alleen gecontroleerd worden als jij in angst zit.
♫ Anders gaat het helemaal niet… ♫
En of jij angst voelt, dat bepaal: jij!

(Ja, vergeef jezelf maar even. Jij wist toen ook niet beter. Nu wel)

Ok.

Toen…
versnipperde ik tien jaar boekhouding: sofi nummers, facturen, aanslagen, afschriften,… Nou ja, zo’n beetje al mijn ‘belangrijke papieren’.
Nu kon ik tenminste niet meer terug en ik kon er als kunstenaar mijn eigen gekozen vorm aan geven.

Tadaa! Creatieve boekhouding…


Mijn eigen vrijheidsbeeld met vleugels en een hart hoofd.
Met een voet die in Ghana land.

Dit was ‘stap 1’
In het begin spannend, maar je komt op een punt van ‘niet meer terug’ en toen werd het grappig. Ja, het was ook nog steeds een beetje spannend.

Ik schreef een Hele uitgebreide brief aan de Belastingdienst met alles wat me dwars zat en een vrijheidsverklaring.

Toen dacht ik: “Hoe is het om zo’n brief te ontvangen?” Ik zag mezelf als een soort vrijheidsstrijder, maar hoe komt dat aan bij de ander?

En! Minstens net zo belangrijk.
Alles wat ik waarneem in mijn beleving van de werkelijkheid laat me iets zien dat in mij leeft. “De wereld is een spiegel die nooit breekt.” leerde één van mijn leerlingen mij.

Dus…
Dan is dit belastingsysteem ook iets dat zich spiegelt, omdat ik het zelf in mijn leven creëer.
Dus…
Als ik dat in mezelf transformeer, dan kàn de belastingdienst niet meer in mijn werkelijkheid bestaan.

Ik heb dat zo opgelost:
Ik heb de brief herschreven met ‘Kim’ overal waar ik eerder “De Belastingdienst” had geschreven. En toen ben ik hem opnieuw gaan lezen. Net zo lang tot ik (gevoeld) overal ‘ja’ op kon zeggen. Dan is de spiegel namelijk (h)erkend.

“Belast ik mezelf en anderen in mijn leven?” Ja!
“Controleer ik mezelf en anderen?” Ja!
“ Communiceer ik met mezelf en anderen in de vorm van een aanslag?” Getsie, ja!
Oh! Dus de Belastingdienst en ik zitten eigenlijk in hetzelfde schuitje.
Voilá: Compassie was geboren.


Ik ga zien dat we eigenlijk hetzelfde willen. En dat we ook nog eens de zelfde aanpak hadden. Hmmm. Maar, ik ben in vrijheid geboren en ik kan opnieuw kiezen. Deze inzichten hebben invloed op mijn leven en ik ben van alles gaan veranderen. Dat is een proces dat eigenlijk op natuurlijke wijze door het leven ondersteund wordt. De inzichten trekken andere situaties in ons leven aan.

Of ik nou het hele belastingsysteem al uit mezelf heb geheeld?
Geen idee, maar dat ik al mijn werk gratis weggeef en soms nog ruil is een behoorlijke ontwikkeling. 
Dat steeds meer mensen mij vragen hoe ik het doe is voor mij ook een fijn teken.

Meer dan een half jaar liet ik de brief thuis liggen.
Toen hoorde ik dat ik ondertussen € 2000,- ‘schuld’ had bij de Belasting en dat ik daarmee aangehouden kan worden aan de grens. En ik wil vrij kunnen reizen.

Ik heb het toen gecheckt bij de Belastingdienst en het bleek te kloppen.
De man die ik sprak zei, dat het uitgezocht moest worden en toen ik uitlegde waarom dat niet meer kon (vanwege mijn kunstwerk), toen kon hij een lach niet onderdrukken.

Toen kwam ik in gesprek met de ambtenaar “Invorderingen” die streng begon en na 5 minuten zei: "Misschien moet jij maar een kwijtschelding krijgen." Nadat ik zei dat ik me niet gemeld had, omdat ik boos op en bang voor de Belastingdienst was geweest. Wees eerlijk, dat smelt ijs.

Mijn vader trok ooit een zwart betaalde klus af van de belasting, omdat hij zijn belasting geld te laat terug kreeg. En ze gingen akkoord. Het zijn ook mensen daar. Jouw goede wil en eerlijkheid opent deuren.

Nou, toen de brief herschreven met alle inzichten.
Die brief vind je ook op deze site.

Toen nog een hele briefwisseling over ‘mijn postadres’ die vind je hier ook.

Belangrijk nog. Door het zelf transformatieproces dat ik ben aan gegaan, wist ik innerlijk ook precies wat ik te antwoorden had als ze me vragen om mijn nummer bijvoorbeeld. Niet mee identificeren.

Nou, zo heb ik het gedaan.

En na een community art mozaïek project in een ontwikkelingsbank over Passie. Begin ik kriebels te voelen voor een  kunstproject, misschien wel over vrijheid (& vergeving) in de hal van… de Belastingdienst.

“Ben je hier niet in het hol van de leeuw?” Vroeg een bankmedewerkster toen: “Precies!”



1 comment: