De brief waarmee ik het Belastingsysteem verliet (met instemming)

(toch nog maar een keer in het Nederlands...)

 

Deze brief heb ik eind 2010 verstuurd aan de Belastingdienst…

En ook al zijn in de loop van de tijd een aantal dingen veranderd en is het nogal een verhaal…

Dit was het resultaat:

3 dagen later ging de telefoon en een hoorbaar geamuseerde belastingambtenaar zei me:
“ Ga jij maar lekker reizen. We zetten deze invordering ‘in de koelkast’
d.w.z. dat je er niet op aan gesproken zal worden.
Als je ooit geld terug krijgt van ons dan moet dat eerst verrekend worden.”

Na een email uitwisseling met een opsporingsambtenaar een paar maanden later werd ook mijn postadres uit het systeem gehaald en hoor ik niks meer…

Als ik zo’n brief schrijf dan realiseer ik me dat deze brief gelezen wordt door een ziel, en dat het dus nooit voor niks is om te schrijven.
(En dat ze Alles wat ik als bezwaarschrift schrijf, moeten lezen, hihihi! ;-)


Beste mensen die werken voor de Belastingdienst,

Ik hoop dat ik de goede woorden vind om met jullie te communiceren op een heldere manier en dat we samen een harmonieuze oplossing vinden.

1+1=3 !

We zitten samen in een oncomfortabele situatie. En zo is het ontstaan:

Ongeveer een jaar geleden besloot ik om mijn leven radicaal te veranderen. Ik kon niet langer meer leven zoals ik deed. Het grootste gedeelte van mijn tijd was ik bezig met me zorgen maken over mijn financiële situatie. Prachtige schoolprojecten die we niet konden realiseren vanwege geldgebrek en al die ellende opschrijven in een boekhouding in een wanhopige poging om vast te houden aan mijn bezit.

Ik maakte de keuze om mijn leven te leven zoals ik het wil leven. Ik ben de enige die beslist hoe ik mijn leven leef. En dit begon te botsen met systemen zoals het belastingsysteem. Zodanig dat ik besloot er niet meer aan mee te doen. Is het niet eigenlijk absurd dat het system dat er is om ervoor te zorgen (nog zo’n woord) dat mensen met elkaar delen ‘Belasting’ heet? En dat dit systeem met mij communiceert in de vorm van een ‘Aanslag’! Waarom gehoorzaamd iedereen aan dit systeem als een brave burger?

Ik doe dit niet meer. Dit is geen persoonlijke aanval op jou, beste lezer, maar een eerlijke uiting van frustratie over een systeem dat toe is aan verandering. Een Belastingdienst die tot doel zou moeten hebben zichzelf overbodig te maken en daarmee bijdraagt aan de dag dat iedereen zijn&haar eigen verantwoordelijkheid neemt om vrij met elkaar te delen. Er is een grote beweging van mensen wereldwijd die dit al doen.

Ok, dus ik gaf al mijn bezit weg en liep uit dit leven met een rugzak.
En op dat moment voelde ik de aarde onder mijn voeten draaien. Ik kan het u aanraden.

Jarenlang heb ik een eenmanszaak gehad die veel betekent heeft (en nog) voor duizenden kinderen. Ik heb geprobeerd mijn boekhouding zo goed mogelijk te doen en kreeg elk jaar geld terug van de belasting of hoefde minstens niks te betalen. Ik ben gesteund door erg sympathieke boekhouders. Maar wat een geldverspilling. Voor de Belastingdienst, die ik alleen maar geld gekost heb. En voor mij. Een verlies-verlies situatie voor ons allebei. Na zorg (en plezier)vuldige overwegingen heb ik mijn complete boekhouding versnipperd tot papier maché en er een vrijheidsbeeld met vleugels uit geknutseld. Een prachtig voorbeeld van creatieve boekhouding, al zeg ik het zelf. Ik bied het bij deze aan als cadeau. (misschien leuk voor het Belastingmuseum?)

Creatieve boekhouding 2000 - 2010

Aangezien ik ben begonnen om zonder bezittingen te leven, is de macht die de Belastingdienst gebruikte door te dreigen mijn bezit in beslag te nemen ontkracht. Er is niks meer om in beslag te nemen.

Tot nu toe moet dit behoorlijk problematisch klinken voor u, neem ik aan. Maar ik gebruik dit om prachtige dingen te creëren. En nu komen we in het wat ‘vage’ gebied van de gevoelens in mijn hart, intuïtie en een aantal speciale gebeurtenissen in mijn leven. Deze hebben geleid tot het besluit om samen te werken met straatkinderen wereldwijd. Met Ghana als volgende stap. Ik weet uit persoonlijke ervaring, en geloof dat het niet nodig is dat zij in ellende leven.
(Op dit moment kunt u zich afvragen wat ik van u wil, maar heeft u alstublieft wat geduld met mij. Daar kom ik op)

Dus Ghana. Ik besloot om mijn leven te gebruiken als een experiment om te ervaren en bewijzen dat het mogelijk is om als straatkind een leven te leven in Liefde, Plezier & Vrijheid. Nu leef ik een rijk leven met bijna geen bezittingen, geen vast huis en zonder geld. Ik draag bij aan het welzijn van degenen die bij me zijn waar ik kan. Met een kunstenares maakte ik mozaïek banken met grote groepen kinderen en volwassenen op scholen. Ik eet en slaap bij deze mensen thuis, die me graag zien komen. Ik gebruik ervaringen als coach om mensen thuis te steunen in hun leven.
Allemaal gratis.

Het mooie hiervan is dat ik nu legaal geen geld meer kan ontvangen, sinds ik uit het belasting system ben gestapt. Mijn ‘werkgevers’ kunnen me niet opnemen in hun boekhouding. Dus kan ik wettelijk geen geld meer ontvangen wat mensen me zouden willen geven voor mijn diensten. Nu laat ik het doneren aan goede doelen die ik op deze manier steun. Je zou kunnen zeggen dat ik nu de ideale belastingbetaler ben geworden door uit het system te stappen. Ik betaal 100% belasting. Mijn persoonlijke voldoening en geluk in mijn leven.

Op dit moment creëer ik een project voor kinderen in moeilijke situaties volgens het ‘pay it forward’ principe. Geïnspireerd door een bevriende pastor in Congo en de 600 kinderen met wie hij werkt. Deze kinderen zijn dakloos, wees, geïnfecteerd door Aids, slachtoffers van de oorlog en… getalenteerde mensen. Ze maakten 1000 schilderijen met verf die ze gekregen hadden als ontwikkelingshulp voor de speciale dag die georganiseerd was om ze hun leed even te laten vergeten. Op deze schilderijen schilderden ze soldaten in niet-oorlogs situaties: Samen naar de sterren kijken, vliegeren, chocolaatjes bombarderend,… Ze stuurden deze op naar de kinderen in Irak. Om hen een hart onder de riem te steken. Een win-win situatie. Ze vergeten de harde levensomstandigheden waar ze in leven voor even, nu ze zichzelf uiten als getalenteerde kunstenaars. Iemand die met plezier iets moois maakt voor een ander en zich daar goed over voelt en dankbaarheid ontvangt. De kinderen in Irak krijgen een prachtig cadeau in hun leven dat ze laat zien dat verandering mogelijk is. Ze ontvangen hoop en liefde.

Nu zet ik dit door als zelfgekozen missie. Ik gebruik mijn talent om rijk te leven zonder geld voor hen, om te laten zien dat het anders kan. Ik gebruik mijn ervaring als ‘kunstenaar in de klas’ om kinderen (van alle leeftijden) te steunen in hun eigen waarde. De mogelijkheid te ontwikkelen om meer plezier in hun leven te ervaren en hun kracht en talent te openen en te delen. Dat is mijn specialisatie. Het is mijn zelfgekozen missie om kinderen te ondersteunen in het realiseren van hun dromen voor de wereld. Dromen die velen van ons (nog) niet durven dromen. Ik steun een wereldwijde beweging van kinderen die de volgende groep kinderen zullen ondersteunen in het realiseren van hun dromen… Kinderen voor kinderen voor kinderen…  …voor ons allemaal. Innovatieve steun voor ontwikkeling door iemand die pioniert in zijn eigen levenswijze.

En ja, soms is dat een hobbelige weg. Het is niet altijd makkelijk om compleet zonder geld en vastigheid te durven leven. Ik weet het uit ervaring. Dit is de reden waarom ik deze beslissing niet direct met de Belastingdienst gecommuniceerd heb. In het begin was ik boos op en bang voor ‘jou’. Nu leef ik in vertrouwen en wil ik samen een harmonieuze oplossing vinden. Om verschillende redenen. Binnen het overtuigingssysteem van uw werkgever is er een schuld die ‘ik’ gecreëerd heb. Terwijl we tegelijkertijd zouden kunnen zeggen dat die schuld door de Belastingdienst op mij geprojecteerd is. Ik hoorde dat de Koninklijke Marechaussee de autoriteit heeft om mij te stoppen aan de grens als ik naar Ghana ga in januari. De schuld is onjuist, omdat ik veel minder verdiend heb. De boekhouding van 2009 echter, bevindt zich in mijn kunstwerk. Ik had recht op teruggave maar daar heb ik geen gebruik van gemaakt. Ik wilde gewoon vrij zijn. En ik ben en zal vrij zijn en blijven, onafhankelijk van waar deze situatie me zal brengen. Maar zoals ik al zei, ik hoop op een vredige oplossing die ons allemaal op onze weg helpt en waarin we zien dat we allemaal aan dezelfde kant staan.

Wat ik het liefste wil is om vrij te zijn van de schuld die in jullie systeem staat. En om vrij te zijn van de ‘verplichting’ om een boekhouding te overleggen. Ik leef zonder geld dus dat zou niet zo moeilijk moeten zijn. Als er nog financiële transacties nodig zijn, dan zorg ik er wel voor dat iemand daarvoor zorgt. Maar mijn doel is om bij te dragen zonder geld vanuit wat er al is. Mijn bijdrage aan een wereld waarin iedereen (met of zonder geld) een rijk leven kan leven. Mijn leven hier en nu is een bewijs dat dit mogelijk is.

Ik stel voor dat we als volgende stap een afspraak maken voor een gesprek met de (hopelijk) gedeelde intentie om een oplossing te vinden waar we allemaal beter van worden.

Daarnaast ben ik bereid om samen te werken met de Belastingdienst, indien gewenst. Mijn dienstbaarheid aan jullie systeem. Ik kan workshops organiseren, coachen, samen kunstwerken co-creëren, mijn eigen wijze kijk op dingen geven en boventonen zingen. Niet als betaling of ruil, want mijn ‘schuld’ is verzonnen. Maar omdat ik dit vrijelijk deel met iedereen die het wil ontvangen. Dankuwel voor uw geduld met deze brief en mijn verhaal. Ik kijk uit naar uw antwoord.
Aangezien mijn lichaam mijn thuis is, en er geen brievenbus in zit, kan ik uw antwoord niet per post ontvangen.
U kunt me bereiken per e-mail of telefonisch.

Rest me nog u een prachtige & inspirerende dag toe te wensen.
Moge deze brief daaraan bijdragen.